Het herstel na het NK ging eigenlijk voorspoedig en na wat finetunen was het afgelopen weekend tijd voor mijn volgende full distance. Een race die al langer op mijn lijstje staat en die mijn hoge verwachtingen meer dan waar heeft gemaakt. Mocht je een race zoeken die extreem goed georganiseerd is, met veel publiek langs de kant, lekker compact omdat alles heel dichtbij elkaar is dan is dit je race voor volgend jaar.

Voor mij viel het allemaal samen afgelopen weekend. Ik voelde mij de hele dag in controle.
Vanaf het startschot had ik goede voeten waardoor we al snel een behoorlijk gat konden slaan op de rest. Het fietsparcours in Kalmar is prachtig. Goede wegen, vlak, prachtig landschap en zoveel mensen die voor hun huis aan het aanmoedigen waren. Al snel kwam ik in mijn ritme. Iets over de helft kreeg ik gezelschap van een Duitse atleet en samen konden we het gat dicht fietsen naar nummer 1 in de wedstrijd. Helaas moest ik haar de laatste 15 kilometer laten gaan en kwam ik met een minuut achterstand aan in t2.

Met verrassend goede loopbenen begon ik aan de marathon en kon ik eindelijk de tempo’s vasthouden waar ik zoveel op getraind heb. In training loop ik ontzettend veel blokken op en net iets boven deze tempo’s. De dames achter mij kwamen gelukkig niet echt dichterbij en op kilometer 35 kon ik de kop van de wedstrijd overnemen. Ik voelde mij nog steeds ontzettend sterk dus ik wist dat ik dit niet meer zou gaan verliezen. Ik ben alle supporters langs de kant ontzettend dankbaar voor alle bemoedigende woorden.

Met een grote glimlach kon ik na 8 uur, 39 minuten en 31 seconden als eerste het tape vastpakken.

Ik mag mezelf vanaf nu een IRONMAN champion noemen en hier ben ik ontzettend trots op. Een beloning op het werk van coach Yvonne. Dit pakt niemand mij meer af.

De aankomende weken staan er nog meer mooie races op het programma met als hoogtepunt Challenge Almere. Zoals mijn coach Yvonne zegt: genoeg getraind, het is nu tijd om te oogsten. Ik hoop vele van jullie op en aan het parcours te zien daar!