Marlene de Boer met podiumplek in Ironman Cozumel gekwalificeerd voor

Marlene de Boer met podiumplek in Ironman Cozumel gekwalificeerd voor WK full distance in Nice

24 november 2023, door Johan Boef, 5 min lezen

Marlene de Boer behaalde de derde plaats in Ironman Cozumel, Mexico, en sloot daarmee haar eerste pro-seizoen af. Ze overtrof haar doelen met twee WK-kwalificaties en meerdere voltooide races, ondanks fysieke en mentale uitdagingen.

Het is een prachtige bekroning van een ongelooflijk seizoen: de derde plek van Marlene de Boer in Ironman Cozumel in Mexico. Het seizoen afsluiten in stijl kun je het ook noemen, want dat eerste profjaar overtrof al haar verwachtingen. “Ik ben ontzettend blij en dankbaar dat ik de lijn van dit seizoen heb kunnen doortrekken naar podiumplek en een WK-slot!”

“Al mijn doelstellingen voor dit jaar heb ik meer dan gehaald”, vertelt Marlene enthousiast vanuit een zonovergoten Mexico. “Ik heb me twee nu keer gekwalificeerd: voor het WK 70.3 in Taupo, Nieuw Zeeland en het WK lange afstand in Nice, Frankrijk. Ik heb dit seizoen gewoon vier keer de full distance volbracht en vijf keer een halve. Echt, echt bizar!”

Marlene Cozumel Bike

Mentale veerkracht

De race in Mexico was niet makkelijk, vertelt Marlene. Onzekerheid over de zwem, die uiteindelijk werd afgelast, een warme, drukkende hitte en veel wind maakte het tot een flinke beproeving. Dat het de laatste race van een uitputtend seizoen was, maakte het fysiek extra zwaar. “Waar ik in Almere nog veerkrachtig was, had ik dat nu niet”, bekent ze. “Ik voelde aan alles dat het einde seizoen was. Ik merkte op de marathon dat ik een bepaalde souplesse miste, het was gewoon hard werken. Ik denk dat het ook wel weer mooi is: soms heb je dagen dat het loopt, maar je hebt ook dagen dat het niet loopt en je het op mentale veerkracht wel kan.”

‘Geen gemakkelijke dag’

Wellicht is dat de grote winst van Ironman Cozumel, dat Marlene puur op wilskracht doorzette en er zelfs mee op het podium belandde. “Ik wilde die podiumplek echt heel graag”, zegt ze dan ook met overtuiging. Een start op de fiets die net even wat anders gaat, een blauwe kaart met een penalty van 5 minuten en dat alles onder loodzware omstandigheden, het verhindert Marlene niet om desondanks buitengewoon goed te presteren. “Het was geen gemakkelijke dag. Ik heb nog gekeken naar wat het verandert voor m’n tactiek. Ik ben erg gewend om met m’n zwem op een bepaalde manier uit het water te komen, zoiets vormt zich in je hoofd. Nu viel de zwem helemaal weg en werd besloten om op basis van je startnummer te starten, telkens 15 seconden uit elkaar, met een timetrial-start.”

Eerste penalty ooit

Een mindset aanpassen aan de realiteit kan lastig zijn, maar Marlene zette de knop direct om, vertelt ze. “Ik kon in het eerste rondje naar Diede Diederiks toerijden, maar zij kreeg een penalty. Later zat ik in een aid-station te dicht achter een dame voor mij. Ze remde heel hard, terwijl de jury naast ons reed en had ik ook een blauwe kaart te pakken. Mijn eerste ooit, dat was wel even schrikken. Ik heb even tot 10 geteld, ben hard naar de volgende penalty-box gereden en heb ‘m daar uitgezeten. Het gaf me wel vertrouwen dat ik in die 5 minuten niet werd ingehaald door andere pro-vrouwen. Toen ben ik weer opgestapt om het fietsonderdeel te volbrengen.”

Zware marathon

“De marathon was warm en zwaar. Hard werken. Het was niet de marathon waar ik op had gehoopt. In Vieux Boucau was mijn loopvorm supergoed, nu moest ik mijn verwachtingen qua tijd laten gaan en het gewoon zo goed mogelijk volbrengen. Tijdens de marathon is er nog een vrouw uitgestapt, heb ik er nog twee kunnen inhalen en lag ik op de derde plek. Ik heb toen met mezelf afgesproken: dit ga ik volhouden en niet opgeven. Dat is gelukt. Ik ging niet superhard, maar de meiden achter mij gingen niet harder. Zo makkelijk is het eigenlijk”, analyseert ze vrolijk lachend.

Ongelofelijk eerste profjaar

Op wilskracht het seizoen eindigen met ook nogmaals een podiumplek, het biedt een fijn perspectief voor het volgende seizoen. Maar eerst is het tijd voor de broodnodige rust, geeft Marlene aan. “Ik heb negen races gedaan. Je trekt je hele hormonale huishouding flink leeg. Om op een dieper niveau flink te herstellen en te voorkomen dat je in de toekomst blessures krijgt, is het goed om twee tot drie weken minimaal te bewegen, te ontspannen en na te genieten. Ik probeer de komende dagen wel te reflecteren dat het gelukt is”, zegt ze lachend.

Want een seizoen waarin ze structureel voorin meedeed, waar ze in Cork haar eerste prof-overwinning pakte en op het EK in Almere zilver pakte, daar kan ze met recht tevreden op terugkijken. “Ik heb mijn verwachtingen meer dan overtroffen. Twijfelde ik in het begin nog van: hoor ik hier wel, pas ik hier wel en kan ik dat wel, dan ben ik daar wel ingegroeid. Al ben ik mezelf af en toe behoorlijk tegengekomen. Maar ik ben daar overheen gekomen en verder gegroeid”, concludeert ze tot besluit met gepaste trots. “Het is geen makkelijk jaar geweest, maar ik heb ontzettend veel geleerd en ben heel dankbaar voor alles wat ik heb bereikt.”

Marlene en Marieke Brouwer Cozumel