Leermomenten als legostenen voor de opbouw: EK Ironman in Frankfurt maakt Marlene de Boer completer
, door Johan Boef, 7 min lezen
, door Johan Boef, 7 min lezen
Pro triatleet Marlene de Boer eindigt in de top-10 bij haar eerste EK Ironman in Frankfurt, ondanks uitdagingen zoals maagproblemen. Ze kijkt nu naar verbeterpunten en de volgende race in Almere en deelt haar leermomenten voor andere triatleten.
Een top-10 plek bij haar eerste EK als pro-racer, een zwem-onderdeel dat prima ging, maar ook de nodige verbeterpunten: dat is de oogst van Marlene’s veelbewogen race. ‘Ik ga kijken hoe het nog beter kan, maar ga het ook vieren!’
Drie dagen na haar race zit Marlene alweer volop in de herstelmodus. De eetlust is na flinke maagproblemen weer terug. En was haar hartslag maandag nog 55, dinsdag was het 42 en drie dagen na de race stond de vertrouwde 38 slagen per minuut weer op de teller. Druk bewegen doet ze nog niet, een half uurtje het water in is het maximale.
“Het is zo’n mooie race”, zegt ze als ze enthousiast terugblikt op haar eerste internationale titelstrijd. “Het is mooi zwemmen in dat meer en het fietsparcours is fantastisch. Die Duitse autobahn, als je daar opdraait, dan zitten we in Nederland zo te klooien en mogen we in Maastricht nog geen N-weg afzetten. Maar hier rij je gewoon 20 kilometer over de snelweg Frankfurt binnen. Iedereen moedigt je aan. Ook langs het loopparcours van vier rondjes door de stad. Echt bizar dat er zoveel mensen op de been zijn om je te supporten”
“Ik had wel gehoopt dat het wat sneller was”, vervolgt ze kritisch reflecterend op haar race. “Het waren mentaal best zware omstandigheden, het was geen Almere, Roth of Florida. Er zaten stiekem gewoon 1600 hoogtemeters in het parcours.” Kort samengevat ging het zwemonderdeel buitengewoon goed, doordat ze in de groep wist te blijven, “het moment waar ik het meest trots op ben”, en leverde ze met fietsen wat in. “Dat onderdeel heeft nog de meeste aandacht nodig”.
Uitgerekend op haar sterkste onderdeel, de marathon, ging het minder goed. ”Ik had voor het eerst echt maagpijn en kon mijn voeding niet binnenkrijgen. Ik heb na 12 kilometer besloten het tempo terug te laten zakken en over te gaan op cola en water. Dat ging wel beter. Ik maakte een risico-analyse: op welk tempo ga ik het volhouden als ik op de marathon geen voeding tot me kan nemen. Als je net even vijf slagen lager in je hartslag zit, waardoor je iets afremt, dan hoop je dat je steady kunt doorlopen. Ik heb niet hoeven wandelen, dus ik ben er heel blij mee dat ik met zo’n pijn in m’n maag heb doorgeduwd en het heb afgemaakt.”
Want ondanks haar zelfkritiek is Marlene toch vooral trots op haar prestatie. “Weer een top-10 race”, zegt ze lachend. “Dat is wel heel bijzonder. Daar ben ik heel erg trots op en blij mee. Aan de andere kant merk ik ook wel dat er nog steeds een gat te overbruggen is. Ik ben een perfectionist en ik ben niet iemand die dan zegt: ‘Nou, een negende plek en op het podium, ik ben nu 100 procent tevreden’. Ik wil graag steeds meer.”
Op dat podium had ze goed gezelschap waar ze zich aan kan spiegelen. “Er stonden twee meiden naast me die Olympische ervaring hebben en een aantal die al langer in de sport zitten. En zo’n Skye Moench is zich ook al jaren aan het voorbereiden als pro-atleet”, zegt ze, doelend op de Amerikaanse nummer twee in Frankfurt.
Het is doorbouwen, evalueren, kijken wat er beter kan en dan op naar de volgende race voor Marlene. En dat is Almere, de thuiswedstrijd. “Ik wil daar echt racen!”, zegt ze enthousiast. De leermomenten heeft ze in ieder geval al paraat. “Ik hoop nu een goed fietsblok te kunnen draaien richting die wedstrijd en te kunnen finetunen op aerodynamica. Even op een andere manier op de fiets zodat ik mijn kracht weer kwijt kan. Die puzzel gaan we nu naar kijken en daar heb ik tijd voor. Almere is over acht weken. Dat is in het seizoen best een lange periode om aanpassingen te doen.”
“De loopvorm was er in Frankfurt, maar is er niet uitgekomen. Ook ga ik in de training wat proberen met wedstrijdvoeding. Met zwemmen ga ik op dezelfde manier door en hoop ik dat er weer zo’n goede ‘zwem’ uitkomt. Er zijn genoeg punten om aan te werken. Ook mentaal: dat stuk van jezelf zien als een van de meiden die daar op het podium staan, jezelf ook in een top drie durven zien staan.”
“Ik ben heel trots op hoe ik met de omstandigheden ben omgegaan”, concludeert ze tot besluit. “Het is niet slecht voor een tweede pro-race. Als je alles evalueert, dan zit er nog heel veel potentie in. Ik ga heel erg toewerken naar die dag dat het allemaal wel goed samenvalt en dat het er dan uitkomt. Vieren wat er goed gaat, evalueren en door. Ik heb mezelf voorgenomen elke dag tegen mezelf te zeggen: ‘Je kan Almere winnen’, zodat ik er ook echt in geloof en er hopelijk op de racedag ook naar handel.”
Het EK levert ook Marlene weer nieuwe inzichten op, of versterkt oude, bestaande inzichten. En die wil ze graag met andere triatleten delen:
Volg Marlene de Boer op TriathlonWorld.nl
Al die ervaringen, trainingen, tests, voorbereidingen en natuurlijk de races zelf, bespreekt Marlene de komende maanden op de website van TriathlonWorld. “Hoe kun je mijn ervaringen omzetten, wat heb ik nou geleerd? Het is natuurlijk voor iedereen anders, maar je hoeft ook niet iedere keer het wiel uit te vinden. In dingen die ik doe, in rituelen die ik heb in een taperweek, op de wedstrijddag en de dag ervoor. Of over visualiseren. En wat doe ik met eten en drinken, met voeding? Hoe ziet mijn inpaklijst eruit? Mijn verhaal, mijn ‘why’ en mijn motief achter wat ik doe, ik vind het leuk om dat over te dragen zodat anderen daar ook wat mee kunnen.” Hou kortom de site goed in de gaten.
Haar eerdere blogs lees je hier:
MARLENE DE BOER DICHT BIJ WINST IN TRIATHLON VAN NIEUWKOOP NA INDRUKWEKKENDE INHAALRACE
EERSTEJAARS TRIATHLONPRO MARLENE DE BOER’S LEERZAME ERVARINGEN, AMBITIES EN LESSEN
TRIATHLONWORLD START SAMENWERKING MET PROFESSIONEEL TRIATLEET MARLENE DE BOER
(c) Foto's: Dennis Glaubach - any.suggestions_